Informacja pobrana z chcejezusa – Judyta
Judyta była niesamowita. Historyczne tło całej Księgi Judyty stanowi plan podboju świata jaki podjął Nabuchodonozor, król asyryjski. Serię jego wspaniałych zwycięstw przerywa opór Judejczyków, kiedy to dowódca wojsk, Holofernes, ponosi haniebną śmierć z ręki Judyty. W historii tej dzielniej niewiasty tradycja kościelna upatruje typ Maryi, przedstawicielki nowego ludu, wiernej wykonawczyni planu Bożego. Jednak samo imię Judyta oznacza po prostu Żydówka, co od początku nakierowuje na utożsamianie każdej kobiety izraelskiej z dzielną niewiastą, a współcześnie każdej kobiety.
W Judycie zachwycić potrafi wszystko. W szczególności to, że ta kobieta złamała wszelkie możliwe schematy. Była wdową, bezdzietną, bardzo bogatą. Na dachu swojego domu postawiła namiot, w którym się modliła, nosiła wdowie szaty, zachowywała wszelkie posty, ale nadal w kulturze semickiej była tylko kobietą! I w najtrudniejszym momencie, w którym jej naród jest zagrożony, ona posyła służącą, by przyprowadziła do niej starszych miasta, a oni na jedno jej słowo przychodzą! Starsi miasta przychodzą, bo zawołała ich jakaś wdowa, w ogóle całkowita abstrakcja. Co to znaczy? Znaczy tyle, że Judyta wiedziała kim jest, wiedziała co może, wiedziała, że ludzie z miasta ją szanują. Tak zwyczajnie i po prostu wiedziała jaka jest, poznała siebie. Była piękna i z wyglądu bardzo miła ( Jdt 8,7). Piękna była z duszy, z wyglądu była miła. Dopiero, gdy zdjęła szaty pokutne, ułożyła włosy, nasmarowała się olejkami napisane jest, że była bardzo piękna. Judyta zrobiła to po coś i po odkryciu, że jej dusza była piękna. Prawdziwie Boża kobiecość Judyty wypływa z poznania siebie i miłości własnej.
Jej doświadczenie siebie i Boga dodało jej odwagi. I nie, nie odwagi, by uciąć głowę dowódcy wojsk, ale odwagi do podejmowania wielkich decyzji. Gdy ta dzielna niewiasta poprosiła starszych o pozwolenie do wykonania zadania, po chwili udała się na modlitwę. Ona prosiła, uwielbiała i dziękowała Bogu, w tej ważnej decyzji ukazała się cała jej odwaga. Odwaga, by zaufać Panu Bogu a później działać.
Przepasuje mocą swe biodra, umacnia swoje ramiona
Prz 31, 17
Zuzanna Znajda