Wiara

Informacja pobrana z chcejezusa – Wiara

Matka Teresa z Kalkuty, choć w swoim życiu widziała prowadzenie Boga, to przeżyła także długi okres, w którym nie czuła jego obecności. Z jej listów wyłaniała się ogromna tęsknota, samotność ,a jak wspominała „ Miejsce Boga w mojej duszy jest puste”. Pomimo wieloletnich zmagań wiernie służyła Bogu i ludziom. Czym jest wiara? Na pewno nie jest nauką, choć w naukę nie wątpi. W Liście do Hebrajczyków czytamy, że „Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy”. Z tych słów możemy wywnioskować, że wiara to pewność , co do obietnic ofiarowanych nam przez Boga. Pewność rodzi się z zaufania. Zaufanie jest niezmienną podstawą każdej relacji. Gdy mówimy do kogoś „Ufam Ci” jednocześnie myślimy o tej osobie, że jest dobra, szczera i nie chcę nas zranić. Tak samo jest w naszej relacji z Bogiem. Nasza wiara nie może opierać się jedynie na poglądzie, że Bóg istnieje, ale także wierze Bogu. Nie osiągniemy żywej, pełnej miłości i pasji wiary, bez osobistej relacji z Chrystusem. Jak w każdej relacji potrzebny jest czas na przebywanie ze sobą. W przypadku wiary jest to modlitwa, adoracja, uczestnictwo we mszy świętej lub rekolekcjach, ale przede wszystkim przebywanie z Bogiem. Rozmowa z nim, jak z przyjacielem. Mówienie mu o swoich emocjach, nawet tych trudnych. Powierzanie swojego życia i planów. Z wiarą jest jak z miłością. Okres zakochania po jakimś czasie przechodzi i czas podjąć decyzję o dojrzałej miłości. W relacji z Bogiem też przechodzimy okres „zauroczenia”, podczas którego chcemy wykrzyczeć, jaki Bóg jest dobry wszystkim wokół, ale także istnieją momenty pustyni, gdy wydaje się nam jak Matce Teresie, że Bóg nas nie słyszy. Ten czas również jest potrzebny by wzrastać. W relacji z ludźmi możemy nieść światło nadziei i obietnicy, jaką jest Pan Bóg. Pamiętajmy, że najlepszą metodą ewangelizacji jest nasze osobiste świadectwo życia i wiary. Na nic zdadzą się piękne słowa o miłości Pana, bez potwierdzenia jej w naszych uczynkach.

Laura Maksimowicz