Arcybiskup przypomniał, że św. Arnold, zainspirowany nakazem Jezusa: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”, w 1875 r. w Steyl w Holandii założył zgromadzenie, które od początku miało na celu szerzenie wiary katolickiej wśród pogan i odnowę duchową chrześcijan. Mimo że sam nie był na misjach, stworzył podstawy do skutecznej ewangelizacji na całym świecie. Jego działalność obejmowała publikacje, formację misjonarzy oraz zakładanie zgromadzeń zakonnych – oprócz Zgromadzenia Słowa Bożego było to Zgromadzenie Sióstr Służebnic Ducha Świętego i Sióstr Służebnic Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji. Za jego życia werbiści działali m.in. w Chinach, Brazylii, Japonii i na Filipinach.

„Zasadniczym celem Zgromadzenia Słowa Bożego było przygotowywanie misjonarzy i wysyłanie ich na krańce świata, by szerzyli wiarę katolicką wśród pogan. Dopiero później Założyciel werbistów wyraził zgodę, aby wysyłać misjonarzy także do krajów, gdzie ze względu na brak kapłanów wielu chrześcijan zerwało związek z Bogiem i Kościołem. Wreszcie, nie wykluczył także działalności w krajach katolickich, aby tam, poprzez czasopisma i rekolekcje, budzić zainteresowanie misjami i w ten sposób pozyskiwać ludzi i pieniądze na prowadzenie dzieła misyjnego” – podkreślał abp Guzdek.

„W dniu, kiedy wspominamy 116. rocznicę śmierci św. Arnolda Janssena i w roku, kiedy obchodzimy 150. rocznicę założenia Zgromadzenia Słowa Bożego, pragniemy dziękować Bogu za wielkie dzieło ewangelizacji wielu narodów, które dokonało się za jego przyczyną. Dziękujemy także Bogu za to, że werbiści, którzy przybyli do Polski w 1892 r., wnieśli wielki wkład w dzieło ewangelizacji i formację misyjną wielu mieszkańców naszej ojczyzny” – mówił.

„Święty Arnold Janssen przyjął i przejął się ostatnim poleceniem wydanym przez Jezusa swoim uczniom: «Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego». Zarazem często przypominał, że głoszenie Dobrej Nowiny jest pierwszym i podstawowym wyrazem miłości bliźniego” – dodał hierarcha.

Zachęcał wszystkich przybyłych na uroczystość, by poczuli się odpowiedzialni za dzieło misji. „W Roku Jubileuszu, kiedy papież Franciszek przypomina, że mamy być «pielgrzymami nadziei», możemy uczyć się zaangażowania misyjnego od werbistów, którzy już przez 150 lat niosą nadzieję, wiarę i miłość wielkim rzeszom pogan, ukazując im drogę do zbawienia” – mówił.

Prosił, by pamiętać także o radzie św. Arnolda Janssena, który przekonywał, by w obliczu trudności nie tracić ducha, ale bezgranicznie zaufać Bogu. „Uwierzmy, że «Bóg prowadzi nas jak kochające dzieci za rękę. Jeśli przyjdą strapienia i bóle, nasze zaufanie do Pana musimy jeszcze bardziej ugruntować, co więcej, jeszcze bardziej chcemy się z Nim związać»” – wskazywał.

„W poczuciu odpowiedzialności za misję Kościoła w świecie, módlmy się dziś wspólnie z wszystkimi werbistami: «Święty Arnoldzie, (…) daj nam, abyśmy idąc twymi śladami, słowem i życiem przyczyniali się do tego, aby przed światłością Słowa i Duchem łaski ustąpiły ciemności grzechu i noc niewiary, a Serce Jezusa żyło w sercach ludzi»” – apelował.

Wyraził również słowa wdzięczności duchowym synom i córkom św. Arnolda Janssena za ich apostolskie zaangażowanie w archidiecezji białostockiej i wielki wkład w misyjną formację. W szczególny sposób podziękował o. Henrykowi Ślusarczykowi SVD, dotychczasowemu rektorowi domu w Kleosinie, za jego obecność i posługę.

Po Mszy św. w sali parafialnej w dolnym kościele miało miejsce spotkanie, w którym uczestniczyli zaproszeni goście, siostry zakonne z różnych zgromadzeń oraz parafianie.

Ojciec Feliks Kubicz SVD, od wielu lat posługujący w Kleosinie, jest zafascynowany osobą Założyciela, ale również osobą współbrata, o. Mariana Żelazka, misjonarza niosącego pomoc biednym i trędowatym w Indiach, dziś – kandydata na ołtarze, który pozostawił po sobie bogate przesłanie.

Podkreśla, że głównym motywem działania o. Mariana była miłość, służba i niezachwiana wiara w godność człowieka, a jego życie, przesiąknięte pokorą i ofiarnością, można analizować w kilku kluczowych aspektach. Jednym z nich była wiara wyrażana czynami: „Podstawą jego życia była głęboka wiara w Boga, którą manifestował nie tyle słowami, co działaniem. Często mawiał: «Nie jest trudno być dobrym, wystarczy tylko chcieć». Dla o. Mariana chrześcijaństwo nie było teorią, lecz codzienną praktyką – w Eucharystii, modlitwie i służbie innym” – zauważa.

„O. Marian widział wartość w budowaniu mostów między różnymi religiami i kulturami. Założył ośrodek duchowości, który stał się centrum dialogu międzyreligijnego. Był przekonany, że współpraca i wzajemne zrozumienie mogą prowadzić do duchowego rozwoju i pokoju” – mówi o. Feliks w kontekście zbliżającego się Tygodnia Ekumenicznego.

Zaznacza, że wewnętrzny spokój i promieniująca od o. Żelazka radość przyciągały ludzi i ich inspirowały. „Szczęście płynie z prostoty, służby i bliskości z Bogiem, i o tym, jako członek zgromadzenia księży werbistów staram się zawsze pamiętać” – stwierdza.

Założone przez św. Arnolda dzieło jest wciąż żywe. Obecnie na misjach posługuje ok. 6 tys. werbistów, w 80 krajach na 6 kontynentach. Jest wśród nich blisko 400 Polaków, którzy pracują w 57 krajach na wszystkich lądach. Obecnie w Polsce pracuje ponad 200 członków tego zgromadzenia.

W archidiecezji białostockiej werbiści rozpoczęli swoją duszpasterską działalność w latach 50. XX w. W Kleosinie został zbudowany Dom Misyjny św. Kazimierza, który stał się miejscem formacji misyjnej przez modlitwę i prowadzone rekolekcje. W tym miejscu była i jest także organizowania pomoc dla misji i misjonarzy z wielu krajów świata. W 2002 r. została także erygowana werbistowska parafia pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus.